De politie is je beste vriend ?!

Inge Boele, Eric Verkaar

Mijn collega Inge Boele is als ervaringsdeskundige betrokken bij een voorlichtingsproject aan de Nederlandse politieacademie. De bedoeling van het project is dat politiemedewerkers leren wat het betekent om met de politie in aanraking te komen, als je een psychische beperking hebt. Hierdoor kunnen zij hun werk beter doen en ervaren mensen met psychische problemen minder trauma’s in het contact met de politie. Hieronder geeft Inge haar persoonlijke ervaringen weer:

Het verhaal van Inge:

‘In het verleden ben ik regelmatig in aanraking geweest met de politie. Niet omdat ik een crimineel ben. Ik heb mij op wat streken in mijn puberteit na altijd aan de wet gehouden. Toch ben ik jarenlang met enige regelmaat door de politie van straat geplukt, omdat ik door mijn psychotische stoornis verward rondliep. Hoewel dat bijna altijd op een vriendelijke, rustige manier is gegaan, en daar waar er geweld gebruikt werd dat ook terecht en nodig was, heeft de politie voor mij een enorm vervelende  associatie gekregen. Als ik een politieauto of geüniformeerde agent zie, voel ik weer de angst van mijn verwarring. De paniek. Soms ook de woede’.

‘Ik werkte een paar maanden bij het communicatie team van Zorgbelang Gelderland toen ik in de wandelgangen van het project ‘De politie, je beste vriend’ hoorde. Dit project, wat toen nog in de opstartfase zat, wil het contact tussen politie en ggz-cliënten leggen door het geven van voorlichtingen vanuit ervaringsdeskundigheid. Ik maak geen geheim van mijn achtergrond, en al snel kwam ik in gesprek met de projectleider, die mij graag hierbij wilde betrekken.’

‘Nu, ruim een half jaar later, heb ik diverse voorlichtingen mogen geven aan zowel teams van politiekorpsen als aan studenten van de politieacademie. Die allereerste voorlichting een paar maanden geleden:  wat was ik nerveus. Wat voelde het als het ‘hol van de leeuw’ waarin ik mij begaf. Maar wat een prachtige dag hebben we gehad. Oprechte interesse vanuit de politie voor ons verhaal, maar ook vanuit ons als voorlichters begrip voor hun kant. Wederzijds respect ontstond. Aan het eind van die eerste voorlichting was ‘de politie’ voor mij een beetje meer mens geworden.’

‘Dat was wat er elke voorlichting weer gebeurde: door het wederzijds begrip en respect kreeg ik als ‘verwarde vrouw’ een achtergrond, een verhaal, voor de politie. En ik op mijn beurt ontdekte steeds meer dat er achter elke agent een mens zit. ‘

‘Tegenwoordig voel ik geen angst en paniek meer bij langsrijdende politieauto’s. Het zijn mensen die hun werk doen geworden. En van tijd tot tijd herken ik er eentje. Van nare, verwarde situaties, of van een voorlichting. In beide gevallen steek ik nu groetend mijn hand op.’

Meer informatie over dit project vindt u op de website van Zorgbelang Gelderland, www.zorgbelanggelderland.nl/politie.